روش طرح و ساخت (Design Build) که با نام مستعار DB نیز شناخته می‌شود، یکی از سیستم‌های اجرای پروژه‌های ساختمانی می‌باشد که در این سیستم، مسئولیت طراحی و اجرای پروژه در چارچوب خواسته‌های کارفرما و ضوابط مقرر، به پیمانکار واگذار می‌گردد.

این سیستم، در دوره‌های قدیم نیز وجود داشته است و در برخی دوره‌ها، یکی از مهمترین سیستم‌ها در اجرای طرح‌ها بوده است. در قرون وسطی، سازنده اصلی، طراحی و اجرا را به عهده داشته است. ساختمان‌های با شکوه و بزرگ، مثل کلیساها، کاخ‌ها و مسجدها، در قدیم به این روش ساخته می‌شدند.
با پیشرفت روش‌های محاسبه، طراحی و اجرا، و به کارگرفته شدن تاسیسات مختلف در ساختمان‌ها، مهندسی به تدریج از معماری که رویکردی زیباشناسانه و فلسفی داشت، جدا شد و معماری، مهندسی و ساخت، به صورت تخصص‌های جداگانه‌ای تکامل پیدا کردند و قوانین و مقررات در کشورهای مختلف از جمله در کشور ما، جدا شدن طراحی و ساخت را الزامی کردند.

به کارگیری این روش، پیش نیازهایی دارد که از جمله آنها می‌توان به توانایی دستگاه اجرایی در تعریف دقیق و کامل پروژه (کم بودن ناشناخته‌های طبیعی یا قطعی بودن گستره یا اجزای طرح)، قطعی بودن تامین اعتبار مورد نیاز، اطمینان به وجود پیمانکاران توانمند و قابل اطمینان و توانمندی مدیریت دستگاه اجرایی، در اجرای این روش را نام برد.

روش طرح و ساخت خود به دو گروه پروژه‌های صنعتی و غیرصنعتی تقسیم می‌گردد که در این پکیج، مجموعه کامل ضوابط روش طرح و ساخت جهت استفاده شما عزیزان گردآوری گردیده است.