انواع درزهای ساختمانی

مقدمه

درزهای ساختمان یکی از موارد بسیار مهم در ساختمان‌سازی نوین است. این مورد جهت جلوگیری از هرگونه آسیب و یا تخریب در سازه‌های ساختمان، در اثر تغییر دما و انبساط و انقباض به کار برده می‌شود. معمولاً مهندسان عمران و معماری، از انواع مختلف درز انبساط ساختمان بهره می‌برند تا بتوانند ساختمان موردنظر خود را طبق مدرن‌ترین و ایمن‌ترین اصول بنا کنند. مدل‌های گوناگونی از مصالح برای ساخت ساختمان‌ها استفاده می‌شود که در اثر تغییرات جوی و آب‌وهوایی و همچنین تغییر فصول ممکن است، دچار انبساط و انقباض شود. در نتیجه می‌‌تواند به تخریب کلی یا جزئی ساختمان در طول سالیان دراز منجر شود. اگر علاقه‌مند هستید تا در مورد درز انبساط ساختمان و موضوعات پیرامون آن اطلاعات مناسبی کسب کنید با ما تا انتهای مقاله همراه باشید.

1. انواع درز ساختمانی

به‌طورکلی درزهای ساختمانی به دودسته تقسیم می‌شوند:

الف: درزهای ساخت (درزهای اجرایی):

این درزها عموماً به‌منظور تسهیل عملیات بتن‌ریزی، باتوجه‌به محدودیت حجم بتن‌ریزی در نظر گرفته می‌شوند، در درزهای ساختمانی، طراح، انتظار عکس‌العمل در قبال حرکت‌های مختلف سازه بتنی را نداشته، بلکه فقط سعی دارد تا بر اساس ظرفیت‌های کارگاهی فاصله درزها را تعیین کند. در این‌گونه درزها باید پیوستگی بین بتن و آرماتور در دو قسمت مجاور درز به‌صورت کامل حفظ شود.

ب: درزهای حرکتی:

درزهای حرکتی درزهایی هستند که برای همساز کردن حرکت‌های نسبی قسمت‌های مختلف یک سازه به‌صورت عمدی تعبیه می‌شوند. این حرکت‌ها می‌توانند در اثر تغییرات درجه حرارت، افت بتن و یا نشسته‌ای نامساوی به وجود آیند.

2. کاربرد درزهای ساخت (درزهای اجرایی)

در هر توقف عملیات بتن‌ریزی که موجب سخت‌شدن بتن می‌گردد، درز ساخت (درز اجرایی) به وجود می‌آید. به‌طورکلی هرگاه زمان قطع بتن‌ریزی از 30 دقیقه تجاوز کند، باید آن نقطه را یک درز اجرایی به‌حساب آورد، مگر آنکه حالت خمیری بتن با تدابیری به آن بازگردانده شود.

درز ساخت ممکن است دارای وضعیت‌های مختلفی باشد، ولی معمولاً قائم یا افقی است. معمولاً سعی می‌شود محل درز ساخت به محل یکی دیگر از انواع درزها منطبق گردد. در تیرها و شاه‌تیرها درزهای ساخت، باید تقریباً عمود بر محور این اعضا بوده و هیچگاه با محور عضو موازی نباشد. درز ساخت می‌تواند در اعضا و قطعات بتن‌آرمه در محل لنگر خمشی ماکزیمم قرار گیرد، زیرا در این اعضا تنش‌های کششی توسط فولادهای کششی تحمل می‌شوند.

درزهای اجرایی نباید در محلی که قرار است بتن تحمل برش نماید، قرار گیرند؛ بنابراین در ساخت اعضای خمشی اگر قرار است بتن‌ریزی در بیش از یک مرحله صورت گیرد، باید ترتیبی اتخاذ شود که قطع بتن‌ریزی در مجاورت تکیه‌گاه نبوده، بلکه در نزدیکی وسط دهانه باشد.

تیرها، شاه‌تیرها، دال‌ها، سرستون‌ها و مانند آنها همگی قسمت‌هایی از یک کف به‌حساب می‌آیند که باید در یک مرحله بتن‌ریزی شوند، بتن‌ریزی ستون‌ها اجباراً در تراز هر طبقه در محل سرستون یا تیر متوقف می‌شود. درزهای ساخت عموماً در ساختمان‌های بتنی کاربرد دارند. درزهای ساخت باید در محله‌ای مناسب و زیر نظر دستگاه نظارت تعبیه شوند.

3. کاربرد درزهای حرکتی

2.3. درزهای انقباضی

این درزها معمولاً به‌منظور جلوگیری از بروز ترک‌های ناشی از جمع‌شدن بتن تعبیه می‌شوند. اگر در فواصل معین درز انقباض در نظر گرفته نشود، روی سطوح پیاده‌روها یا دیوارهای بتنی ترک‌هایی پدید خواهد آمد. آرماتورها غالباً می‌توانند محل بروز ترک‌ها را کنترل نمایند، همچنین، وجود درزهای انقباضی که محلش آن به طور صحیح انتخاب شده باشد، می‌توانند مانع بروز ترک شوند. عملکرد این درزها به صورتی است که انقباض طرفین درز در محل درز متمرکز می‌گردد. در حقیقت این درزها دارای نوعی عدم پیوستگی عمومی هستند، لیکن شکاف اولیه‌ای بین بتن دو طرف درز وجود ندارد. در روسازی‌ها جایی که دارای عرض بیش از 3/75 متر نباشد.

درزهای ساختمانی بین نوارهای مجاور جوابگوی نیاز برای جمع‌شدگی طولی خواهند بود. برای سنگدانه های گرانیتی و آهکی فاصله درزهای روسازی معمولاً بین 6 تا 9 کتر خواهد بود. برای مصالح سنگی سیلیسی و روباره‌ها، این فاصله 4/8 تا 6 متر است.

در صورت تردید باید فاصله درزها کمتر اختیار شود . در فاصله حدود 30 متر از انتهای آزاد روسازی و 18 متر از هر درز انبساط، در محل‌هایی که قفل و بست دانه‌ها کم باشد، درزهای انقباض پدید خواهند آمد، در این نقاط باید زبانه‌هایی (که یک طرف آنها به بتن پیوستگی کامل دارد و طرف دیگر در غلافی بدون اصطکاک حرکت می‌کند، یا هر وسیله دیگری که قابلیت انتقال بار در جهت عمود بر زبانه را داشته باشد) تعبیه شود.

درزهای انقباضی در پیاده‌روها و دال‌های کف که به صورت موزائیکی ساخته می شوند، به طور معمول در فواصل 1/2 تا 1/8 متر و در جان‌پناه‌ها و نرده ها در فواصل 3 تا 6 متر در نظر گرفته می شوند. اگر اعضا و قطعات پیش ساخته و یا به صورت واحدهای مجزا و مستقل کار گذارده شوند و بدین لحاظ در آنها درز انبساط تعبیه نشده باشد، باید شرایط نصب چنان باشد که اعضا و قطعات مجاور هنگام انبساط مزاحمتی برای یکدیگر ایجاد ننماید.

2.3. درزهای انبساط

این درزها برای جلوگیری از خراب‌شدن روسازی‌ها در اثر فشار بیش از حد، فراهم‌ساختن امکان تعمیر قسمتی از جدول‌های بتنی پیاده‌روها و نظایر آن تعبیه می‌شوند. به‌طورکلی این درزها برای تأمین امکان انقباض و انبساط ناشی از تغییرات درجه حرارت، به‌طوری‌که در نقاط مختلف ساختمان ترک‌خوردگی و در مقاطع سازه تلاش‌های ثانوی زیاد، ایجاد نشوند، تعبیه می‌گردند.

عملکرد این درزها باید به‌گونه‌ای باشد که انبساط و انقباض طرفین درز کاملاً همساز شوند، لازمه چنین درزهایی این است که هیچ‌گونه پیوستگی در طرفین درز برقرار نباشد، چنین درزهایی باید با کمترین مقاومت در مقابل انقباض و انبساط قادر به باز یا بسته‌شدن باشند. عموماً این درزها در تمام قسمت‌های سازه به طور پیوسته قرار گرفته و از کف تا سقف ادامه می‌یابند، برای حصول اطمینان از جدایی کامل دو قسمت مجاور رعایت این مسئله ضروری‌ست.

3.3. درزهای کنترل

انبساط و انقباض بتن در اثر تغییرات رطوبت و حرارت در آن تنش‌هایی را به وجود می‌آورند که گاه از مقاومت بتن بیشتر بوده و به ترک‌خوردگی منجر می‌شود. برای حل این مشکل از درزهای کنترل که حرکت نسبی دال یا دیوار در صفحه خود را امکان‌پذیر می‌سازد، استفاده می‌شود.

برای جداکردن واحدهای عظیم مولد برق از قسمت‌های مجاور، به‌منظور جلوگیری از انتقال ارتعاش، منطقه‌ای کردن و محدود ساختن احتمال خرابی در قسمت‌هایی از ساختمان، جلوگیری از بروز ترک به علت تمرکز تنش در محل‌هایی که تغییر مقطع قابل‌توجهی حادث شده است (نظیر بازشو دیوارها)، جداسازی قسمت‌های مختلف یک شالوده به علت تفاوت باربری آنها، جدا ساختن بازوهای مختلف سازه‌هایی که شکل پلان آن‌ها +,U,H,T,L است.

محل درزهای کنترل به ملاحظات معماری و مهندسی بستگی دارد. باتکیه‌بر تجربیات به‌دست‌آمده بهتر است ساختمان‌های بتنی بزرگ، مستقل و بدون درز با طول بیش از 18 متر ساخته نشوند.

4.3. درزهای نشست

این درزها برای جلوگیری از نشست‌های نامساوی دو ساختمان مجاور که دارای دو نوع مصالح، دو نوع پی یا دو ارتفاع متفاوت هستند، مورداستفاده قرار می‌گیرند.

5.3. درزهای لغزشی

درزهایی هستند که امکان لغزش دو قسمت مجاور درز بدون انتقال نیروی برشی را فراهم می‌کنند. این درزها غالباً در مخازن، به‌ویژه در مواردی که تغییرات درجه حرارت محیط زیاد است، مورداستفاده قرار می‌گیرند.

6.3. سایر درزها

مشخصات درزهای جداکننده، مفصلی و… که کاربردهای ویژه دارند، طبق مندرجات مشخصات فنی خصوصی خواهد بود.

4. مصالح مصرفی در درزهای ساختمانی

برای اجرای درزهای ساختمانی معمولاً مصالح زیر مورداستفاده قرار می‌گیرد:

1.4. مصالح پرکننده درز (فیلر)

این مواد ممکن است دربردارنده الیاف گیاهی، لاستیک، ترکیبات آسفالتی، چوب‌پنبه و مانند آنها باشند. مواد به‌کاررفته به‌عنوان پرکننده، باید دارای ویژگی‌های زیر بوده و درهرصورت از مشخصات مندرج در فصل مصالح تبعیت نماید. اهم ویژگی‌های مصالح پرکننده عبارت‌اند از:

الف: برخورداری از دوام زیاد
ب: جاگیری و شکل‌گیری در درزها
ج: قابلیت ارتجاع و عدم ایجاد اتصال محکم با درز

2.4. مصالح آب بندی

• مصالح آب‌بندی به‌منظور نفوذناپذیری در مقابل بادوباران و رطوبت به کار می‌روند.
• مصالح آب‌بندی باید طبق نقشه‌ها و مشخصات خصوصی و با تأیید دستگاه نظارت به کار گرفته شود.
• مصالح آب‌بندی باید از نوعی باشد که به درز آسیب وارد نیاورده و سبب کم‌وزیاد شدن ابعاد آن نشود.
• برای آب‌بندی انواع مختلف مصالح فلزی، لاستیکی و یا پلاستیکی به کار می‌رود.

3.4. مصالح پوشش

مصالح مورداستفاده در پوشش غالباً از نوع مسی، برنزی، آلومینیومی، چوبی، لاستیکی و مانند اینها است. مشخصات مصالح باید مطابق مندرجات فصل مصالح و مشخصات فنی خصوصی باشد. این
پوشش‌ها باید طوری نصب شوند که بتوانند جدا از اسکلت فلزی یا بتنی و مصالح دیگر منبسط و منقبض گردند.

5. اجرای درزهای ساختمانی

درزها در تمام سطوح باید مطابق نقشه‌ها و مشخصات و با عرض مناسب ایجاد شوند، باید دقت شود که درزها در حین اجرا با مصالح بنایی، ملات و مانند اینها پر نشده و اجزای ساختمان‌های مجاور به هیچ
عنوان در هیچ نقطه‌ای به یکدیگر مربوط نشوند و کاملاً از یکدیگر جدا باشند.

1.5. نحوه اجرا

این درزها در ساختمان‌های بتنی کاربرد دارند و آن هنگامی است که بتن‌ریزی دو قسمت مجاور و چسبیده به هم در دو زمان مختلف صورت گیرد. به سطح بتن خمیری جدید و بتن سفت قدیمی، سطح واریز یا درز اجرایی گفته می‌شود. موقعیت و شکل درز، باید از قبل پیش‌بینی‌شده باشد. تعیین محل درز نباید به‌تصادف و پیشرفت کار بتن‌ریزی واگذار شود، بلکه باید قبل از شروع کار و در هنگام تهیه برنامه زمان‌بندی بتن‌ریزی، تدابیر لازم در مورد درز اجرایی اتخاذ شده باشد.

دستیابی به پیوستگی کامل بین دو سطح بتنی در یک درز ساختمانی ضروری است. ازاین‌رو در درزهای ساختمانی معمولاً سعی می‌شود درحالی‌که بتن ریخته شده یک طرف درز نارس است، یک‌لایه سطحی از آن برداشته شود، به صورتی که دانه‌ها نمایان شده و سطحی ناصاف و غیرمنظم حاصل گردد، این وضع را می‌توان با پاشیدن آب یا مخلوط آب‌وهوا، با فشار لازم و استفاده از برس سیمی ایجاد نمود.

تا زمانی که قرار است بتن طرف دیگر درز اجرا شود، باید سطح بتن اولیه مرطوب نگه داشته شود، به جز سطح خود درز که باید چند ساعت قبل از عملیات مراقبت از آن قطع گردد، به صورتی که نوعی خشکی سطحی و کم‌عمق در سطح درز پدید آید.

در بتن‌ریزی‌های حجیم باید از سطوح واریز خیلی بزرگ اجتناب شود، این سطوح باید به‌صورت پلکانی یا شکسته احداث شوند. ایجاد سطوح واریز قائم، باید به‌وسیله قالب موقت صورت پذیرد. بدین منظور می‌توان از توری با چشمه ریز که به‌وسیله یک شبکه محکم نگهداری می‌شود، استفاده نمود. توری در توده بتن باقی‌مانده و یا بموقع کنده می‌شود. به‌این‌ترتیب سطح خشنی به دست می‌آید. برای بتن‌ریزی وجه دوم درز باید سطح واریز کاملاً آماده شود. سطح واریز باید عاری از آلودگی، روغن، گریس، رنگ و نظایر آن باشد. تمیزکردن سطح، بتن تا آنجا ضرورت دارد که دانه‌های ماسه مشخص گردد. بهترین روش برای تمیزکردن سطح، ماسه پاشی مرطوب با استفاده از آب‌فشان است، البته روش‌های دیگری نظیر اسیدشویی، استفاده از آب‌فشان و یا استفاده از ابزار دستی، هر کدام بسته به موقعیت درز کاربرد دارند.

برای تأمین پیوستگی بتن جدید و قدیم پس از زخمی‌کردن سطح واریز، باید آن را به مدت طولانی خیس نگاه‌داشته و قبل از شروع بتن‌ریزی مجدد به کمک هوای فشرده، آب سطحی را از روی بتن زدود. برای تأمین پیوستگی بیشتر می‌توان با نظر دستگاه نظارت بر مقدار کارایی بتن افزود. این کار از طریق افزایش اسلامپ، افزایش ماسه و یا کاهش مقداری از درشت‌دانه‌ها صورت می‌گیرد. برای حصول کامل پیوستگی بهتر است قسمت‌های اولیه بتن جدید به‌خوبی و بادقت کامل مرتعش گردد.

درزهای حرکتی در تمام سطوح باید برابر نقشه‌ها و مشخصات و با عرض مناسب ایجاد گردند . باید دقت شود که درزها در حین اجرا با مصالح بنایی و ملات پر نشده و اجزای ساختمان‌های مجاور در حین اجرا به هم مربوط نشوند و کاملاً از یکدیگر جدا باشند.

2.6. درزهای حرکتی در ساختمان‌های بتن‌آرمه یکپارچه

در این حالت درزها باید با بریدن سقف، دیوارها و کف طبقات به طور کامل انجام شود. فاصله درزهای حرکتی در ساختمان‌های بتن‌آرمه به کمک محاسبه تعیین می‌شود. این فاصله معمولاً بین 30 تا 60 سانتی‌متر است. با به کار بردن آرماتورهای طولی، می توان فاصله درزها را تا 90 متر افزایش داد . عرض درزها معمولاً بین 13 تا 37 میلی‌متر است که از طریق محاسبه تعیین می شود.

3.6. درزهای حرکتی در ساختمان‌های فولادی

در ساختمان‌های فولادی باید درز انبساط، ساختمان را کاملاً به دو قسمت تقسیم نماید. اجرای درزها در ساختمان‌های فلزی بسته به اینکه سقف بتنی یا فلزی باشد، طبق نقشه‌ها و مشخصات خواهد بود. فاصله درزها از یکدیگر بیش از 60 متر نخواهد بود که در هر حال طبق نقشه‌ها و مشخصات و در محل‌های تعیین شده اجرا خواهند شد.

4.6. درزهای حرکتی در ساختمان‌های ساخته شده از مصالح بنایی

در ساختمان‌های ساخته شده از مصالح بنایی باید درزها در نقاط زیر تعبیه شوند:

1. در خط باریک شدن عرض ساختمان.
2. در تقاطع دو دیوار در ساختمان‌هایی که به شکل +,H,U,T,L یا ترکیبی از این شکل‌ها باشند.
3. در دیوارهای طویل بسته به موقعیت دیوار و درجه حرارت محیط.
4. در مواردی که دیوارهای ساختمان‌های جدید به ساختمان‌های موجود متصل می‌گردند.
5. در تقاطع چند ساختمان که به هم ارتباط دارند.

همچنین برای جلوگیری و کاهش خسارت و خرابی ناشی از ضربه ساختمان‌های مجاور به یکدیگر، باید ساختمان‌هایی که دارای ارتفاع بیش از 12 متر و یا دارای بیش از 4 طبقه هستند، به‌وسیله درز انقطاع از ساختمان‌های مجاور جدا شوند. حداقل عرض درز انقطاع در تراز هر طبقه 0/01 ارتفاع آن تراز از روی شالوده است، این فاصله را می‌توان با مصالح کم مقاومت که در هنگام زلزله به‌آسانی خرد می‌شوند، پر کرد. اجرای درزهای حرکتی در ساختمان‌های خاص نیاز به مشخصات فنی خصوصی خواهد داشت. به‌طوری‌که عرض و فاصله درزها متناسب با مقدار انبساط و انقباض باشند.

7. تفاوت درز انبساط ساختمان و درز انقطاع در چیست؟

در بسیاری از مواقع در اثر به‌وجودآمدن بلایای طبیعی مانند طوفان، سیل و زلزله ساختمان‌ها دچار ریزش و خرابی شده و تمامی بار خود را به ساختمان‌های مجاور انتقال می‌دهند. در چنین شرایطی برای آن که از خسارات به وجود آمده تا حدود زیادی کاسته شود، از یک نوع دیگر از درزها به نام درز انقطاع استفاده می‌گردد. این درزها بر خلاف درز انبساط به‌صورت عرضی در ساختمان‌ها به کار برده شده و بتن و میل‌گرد به‌کاررفته بین دو بلوک به‌صورت کامل از هم بریده می‌شود. در نتیجه دو سازه موردنظر هیچ‌گونه اتصال به یکدیگر نخواهند داشت.

8. الزام قانونی وجود درز انبساط ساختمان

باتوجه‌به قوانین ملی ساختمان پیمانکاران وظیفه دارند تا در هنگام ساخت سازه‌های مختلف در صورت نیاز به درز انبساط، حتماً آنها را در ساختمان موردنظر اجرا کنند. درصورتی‌که یک پیمانکار و مهندس در انجام این کار سهل‌انگاری کرده و خطای وی مشخص شود، موضوع تحت پیگرد قضایی و قانونی قرار می‌گیرد. همچنین کل پروژه دچار مشکل خواهد شد. آیین‌نامه موردنظر جهت نظارت بر اجرا و وجود انواع مختلف درز انبساط در ساختمان‌های مختلف آیین‌نامه ۲۸۰۰ نام دارد.

در این آیین‌نامه به‌صورت مفصل در مورد جزئیات و شرایط ساختمان‌ها دراین‌خصوص توضیحات لازم ذکر شده است. متأسفانه امروزه پرونده‌ها و شکایت بسیار زیادی در خصوص عدم استفاده صحیح از درز انبساط ساختمان در مراجع قضایی و شهرداری‌ها در حال پیگیری است. چرا‌که این موضوع می‌تواند، امنیت جانی و مالی ساکنین ساختمان را به خطر انداخته و اصلاً قابل سهل‌انگاری و گذشت نمی‌باشد. ساکنین ساختمان نیز این حق قانونی را در اختیار دارند تا در صورت اطلاع از این موضوع و مشخص‌شدن سهل‌انگاری سازندگان ساختمان، به مراجع ذی‌صلاح مراجعه کنند. سپس دراین‌خصوص پرونده قضایی تشکیل دهند.

9. چرا عایق کاری درزهای انبساط اهمیت دارد؟

درز انبساط ساختمان در انواع مختلف، اگر به‌صورت اصولی و صحیح عایق‌کاری نشود و یا فرایند عایق‌کاری به‌صورت ضعیف انجام شود در فصل‌هایی که بارندگی و رطوبت زیاد است، شرایط جوی باعث می‌شود تا این رطوبت به داخل ساختمان و سازه نفوذ کرده و خرابی‌های متعددی به بار بیاید. از دیگر معضلاتی که در اثر عایق‌کاری غیرصحیح به وجود می‌آید نفوذ حشرات مزاحم از کانال این درزها به درون سازه است. درزهای انبساط باتوجه‌به فضای خاصی که دارند محیط عالی برای رشد و نمو حشرات موذی به‌حساب می‌آیند. این موضوع زمانی که مکان موردنظر، سوله و یا یک انبار خوراکی باشد اهمیتی چندبرابر پیدا می‌کند. چرا که وجود حشرات در این مکان‌ها می‌تواند به یک معضل و مشکل اساسی تبدیل گردد. به همین دلیل همواره باید به عایق‌کاری این درزها توجه ویژه داشته باشید.

10. مهم ترین فاکتورها در تعیین محل درز

اینکه درز انبساط ساختمان در یک بنا در چه جایی مورداستفاده قرار بگیرد باتوجه‌به نوع ساختمان متفاوت بوده و معیارهای مختلفی برای قرارگیری این موارد در نظر گرفته می‌شود. مهم‌ترین فاکتوری که در این مورد وجود دارد این است که وسعت و ابعاد و اندازه ساختمان توسط مهندسان عمران و معماری به‌صورت کاملاً دقیق بر روی نقشه محاسبه و پیاده‌سازی گردد. همچنین لازم است تا تعداد طبقات، مصالح به‌کاررفته و متراژ کلی زمین و درعین‌حال شرایط آب‌وهوایی منطقه به‌صورت کامل مدنظر قرار بگیرد.

توصیه می‌شود تا در حالت کلی برای هر ساختمانی که بیش از ۵۰ متر ارتفاع دارد، حتماً از این درز پرکاربرد استفاده گردد. در حالت کلی فرمولی که برای نصب درز انبساط ساختمان مورداستفاده قرار می‌گیرد این است که نسبت طول و عرض ساختمان اگر از یک‌سوم بیشتر باشد نسبت به آن باید اقدام نمود.

11. اصول کلی طراحی درزهای انبساط

ابعاد و اندازه انواع درز انبساط ساختمان باتوجه‌به اینکه چه مواد و مصالحی برای ساخت و به‌کاربردن در چارچوب سازه استفاده می‌شود، قابل‌تعیین است. فرمول و معادله ریاضی آن به‌صورت زیر است:

این درز‌ها باید به‌گونه‌ای طراحی و جای‌گذاری شوند که از سایر قسمت‌های سازه به‌صورت کاملاً جداگانه بوده و از هیچ‌گونه مصالح ساختمانی، در این قسمت‌ها استفاده نشود. همچنین این درزها باید به‌صورت کامل در کل ساختمان امتداد داشته باشند تا در هنگام به‌وجودآمدن مشکلات ناشی از انبساط و انقباض به‌خوبی بتوانند از خود مقاومت نشان دهند. همچنین لازم است پیش از آنکه بخواهیم انواع مختلف درز انبساط ساختمان را برای سازه موردنظر طراحی کنیم، عوامل مختلف مانند شرایط اقلیمی و آب‌وهوای منطقه، ابعاد و اندازه سازه موردنظر، نوع بافت خاک و کیفیت زمین و همچنین ارتفاع سازه در نظر گرفته و در هنگام طراحی به آنها توجه ویژه شود.

همچنین متریالی که برای پوشش قسمت‌های خارجی این درزها مورداستفاده قرار می‌‌گیرد، باید جنس خوبی داشته باشد. بدین صورت به‌خوبی می‌تواند در برابر حرارت، فشار و اصطکاک و همچنین گردوغبار و رطوبت از خود مقاومت بالایی نشان دهد. همچنین با افزایش طول عمر سازه از کیفیت و کارایی آن کاسته نمی‌شود. نکته کلیدی دیگری که در مورد اصول طراحی این درزها، باید در نظر بگیریم این است که به‌هیچ‌وجه نباید از بتن برای ساخت آنها استفاده نمود. بهترین متریال برای پر کردن این درز‌ها فیلر‌های موجود در بازار است که می‌تواند به‌خوبی در برابر انبساط عملکرد داشته باشد. توجه به بحث عایق‌بندی این درزها نیز بسیار حائز اهمیت است. چراکه در صورت نشت آب و رطوبت و همچنین ورود حشرات به داخل این کانال‌ها مشکلات متعددی به وجود خواهد آمد.

جمع‌بندی و نتیجه‌گیری

جهت آشنایی کامل با ضوابط و قوانبن مربوط به “درزهای ساختمانی” و دانلود ”مشخصات فنی عمومی کارهای ساختمانی (نشریه 55) | مصوب سال 1383” به پکیج “استانداردهای صنعت ساخت” در بخش گنجینه فایل وب‌سایت مراجعه فرمایید