بررسی کامل جوشکاری در ساختمان

مقدمه

دررابطه‌ با معرفی و بررسی جوشکاری ساختمانی باید گفت؛ جوشکاران از انواع فرایندهای جوشکاری در کارگاه یا در محل موردنظر استفاده می‌کنند. برخی از فرایندهای شناخته‌شده عبارت‌اند از: جوشکاری قوس الکتریکی، و قوس در زیر آب. هر فرایند جوشکاری بر اساس یک نیاز و هدف مجزا عمل می‌کند و توسط جوشکار انجام می‌شود که در آن نوع خاص از جوشکاری تخصص دارد.

در این مقاله به برخی از خدماتی که جوشکاران به صنعت ساخت‌وساز می‌دهند و مشکلاتی که در این صنعت با جوشکاری قابل‌رفع است، اشاره کرده‌ایم لطفاً تا پایان با ما همراه باشید.

1. جوشکاری چیست؟

در یک تعریف کلی از جوشکاری می‌توان گفت که فرایندی است که در آن دو قطعه فلزی و حتی غیرفلزی به‌وسیلهٔ گرم‌کردن محل اتصال و یا ذوب کردن قطعه اتصال، به یکدیگر متصل می‌شوند. در عمل جوشکاری باید به نکات آن توجه کرد؛ زیرا در صورت عدم این کار ممکن است محصول نهایی به شکل مناسبی تولید نشود. گرم و ذوب کردن مواد از روش‌های مختلفی قابل‌اجرا است و به همین دلیل جوشکاری نیز انواع مختلفی دارد که تفاوت آن‌ها در روش اجرای آن است. این روش‌ها عبارت‌اند از:

• جوشکاری در حالت جامد
• جوشکاری مقاومتی
• جوشکاری با گاز
• جوشکاری برق
• انواع متفرقه جوشکاری

1.1. جوشکاری در حالت جامد

در این نوع جوشکاری ساختمان خبری از ذوب‌شدن مواد نیست و مکانیزم آن به این صورت است که با تحت‌فشار قراردادن و حرارت مواد (گاهی بدون حرارت) دو ماده به هم متصل می‌شوند. فرایندهای این روش عبارت‌اند از:

• جوش اصطکاکی
• جوش نفوذی
• جوش به کمک امواج فراصوت

2.1. جوشکاری مقاومتی

در این فرایند جریان الکتریکی بالایی، از درون جسم عبور می‌کند و حرارتی به دلیل مقاومت الکتریکی و نیروی وارد شده از سمت سیم‌های مسی تولید می‌شود. با عبور جریانی حدود ۱۰۰۰ الی ۱۰۰۰۰ آمپر از درون فلز، محفظهٔ کوچکی از مواد مذاب در محل جوش تشکیل می‌شود. این روش کاربردی، آلودگی بسیار کمی دارد. از طرف دیگر استفاده از این روش بسیار محدود است. از دیگر معایب این روش جوشکاری ساختمانی، بالابودن هزینهٔ ابزارآلات لازم آن است.

روش‌های جوشکاری مقاومتی عبارت‌اند از:

• جوش نقطه‌ای
• درزجوش
• جوش تکمه‌ای
• جوش با استفاده از قالب

3.1. جوشکاری ساختمانی با گاز

در روش جوشکاری ساختمانی با گاز، از انواع گازهای مختلف مانند اکسیژن، استیلن، پوپان و … استفاده می‌شود. این کار معمولاً به‌وسیلهٔ لیزرهای مخصوص به نام زر گاز کربنی انجام می‌شود. در زمان استفاده از این روش باید دقت کنید که با توجه انرژی بالای پرتوها، ممکن است فلز تخریب شود.

4.1. جوشکاری ساختمانی با برق

عملکرد این روش به این صورت است که الکترون‌ها به کمک ولتاژ بالا، شتاب زیادی گرفته و به شکل پرتوهای بسیار باریک به بیرون پرتاب می‌شوند. چگالی بالای انرژی در ناحیهٔ اتصال، باعث می‌شود تا کیفیت جوش بالا رود. این روش برای ساخت برنه‌ی جنگنده‌ها مورداستفاده قرار می‌گیرد.

گل جوش چیست؟

حین جوشکاری، وقتی الکترودها دارند ذوب می‌شوند، گل جوش‌هایی به وجود می‌آید که مخلوطی از اکسیدهای فلزی و مواد دیگر هستند. این گل جوش‌ها وزن کمتری نسبت به سیم فلزی که ذوب شده‌اند دارند و بنابراین به‌راحتی با ضربات چکش از سطح کار جدا می‌شوند.

اما در شرایط خاصی ممکن است مواد ذوب شده به‌سرعت سرد شوند و گل جوش فرصت کافی برای رسیدن به سطح کار را نداشته باشند. به‌عبارت‌دیگر، ممکن است چند پاس جوش به ترتیب انجام شود، و اگر الکترودهای جدید به‌پاس قبلی اضافه شوند، گل جوش مرحله قبل حبس شده و مشکلاتی ایجاد کند؛ بنابراین، برای هر پاس جوش، لازم است که ابتدا گل جوش آن را جدا کنیم و سپس به اجرای پاس جدید بپردازیم.

2. جوشکاری ساختمان چگونه صورت می‌پذیرد؟

جوشکاری سیستم‌های سازه‌ای و غیرسازه‌ای، یا به‌عبارت‌دیگر جوشکاری ساختمانی به این معناست که جوشکار، تیرها، ستون‌ها و… را به هم متصل می‌کند تا چارچوب ساختاری یک ساختمان شکل گیرد. این اجزا به‌اندازه‌ای بریده می‌شوند که با یک جرثقیل یا جک قابل‌حمل باشند و سپس به همجوش می‌خورند تا از کف، دیوارها و سقف ساختمان حمایت کنند. یک جوشکار می‌تواند مولفه‌های ساختمانی غیرساختمانی را نیز جوش دهد. این موارد شامل پل‌ها، پل‌های ارتباطی بین اتاق‌ها، تیره‌ای کف، میخ‌های قاب فولادی، میخ و سایر اجزایی هستند که بیش از حد بزرگ بوده و یا برای طراحی ساختمان بسیار بزرگ هستند.

1.2. جوشکاری سیستم الکتریکی

در جوشکاری سیستم الکتریکی؛ یک جوشکار برای نصب و اتصال با یک لوله فولادی به نام مجرای الکتریکی باتوجه‌به طرح‌های معمار کار می‌کند  و این سیستم الکتریسیته را از منبع برق خارج از ساختمان به هر قسمتی از ساختمان که نیاز به الکتریسیته دارد حمل می‌کند. این مجرای الکتریکی، سیم‌ها را به یکدیگر متصل کرده و از آسیب حفاظت می‌کند. مجرای الکتریکی به  یک اندازه مشخص برش خورده، سپس خم می‌شود تا با ابعاد یک اتاق مطابقت داشته باشد و سپس توسط یک جوشکار به همجوش داده می‌شوند.

سپس مجرای الکتریکی به طور ایمن به دیواره‌ای یا کلیدهای دیواری یک اتاق متصل و بین جعبه‌های ذخیره توان اجرا می‌شود. هنگامی که مجرای الکتریکی شکل می‌گیرد، سیم برق متصل می‌شود، سیم‌های برق از طریق آن به جعبه‌های برقی هل داده می‌شوند که در آن یک برق‌کار می‌تواند سیم‌کشی را به سوئیچ‌ها و پلاگ برای برق‌رسانی به سیستم وصل کند.

2.2. جوشکاری برای سیستم لوله‌کشی ساختمان

سیستم لوله‌کشی ساختمان به این‌گونه است که یک جوشکار برای برش، جوش و نصب لوله‌های تأمین آب و لوله‌های فاضلاب به هر اتاق ساختمانی که آب را اداره می‌کند، کار سختی پیشرو دارد. آنها با جوشکاری لوله‌های تأمین آب، آب آشامیدنی را از یک شهر یا سیستم آبرسانی شهری یا روستایی به داخل ساختمان می‌آورند.

جوشکاری سیستم فاضلاب شهری به چه صورت است؟

لوله‌های فاضلاب برای حذف آب مورداستفاده از ساختمان نصب و وارد سیستم زه‌کشی و فاضلاب می‌شوند. لوله‌های تأمین آب و لوله‌های فاضلاب به‌اندازه‌ای بریده می‌شوند که برای استحکام و دوام به همجوش داده می‌شوند تا آن‌ها را ایمن نگه دارند.

3.2. جوشکاری سیستم حرارتی ساختمان

جوشکاری سیستم حرارتی یک جوشکار برای نصب یک سیستم گردش سوخت که گاز طبیعی را در یک ساختمان برای اهداف گرمایش و پخت‌وپز حمل می‌کند، کار می‌کند. این لوله‌های سوخت باتوجه‌به نقاشی‌های معماری ساختمان، به‌اندازه و در دیوارها و کف یک ساختمان مسکونی یا تجاری قرار می‌گیرند. سیستم تهویه کمکی در کنار سیستم سوخت نصب می‌شود تا گاز اگزوز را بگیرد و آن را از ساختمان خارج کند. لوله‌های سیستم تهویه با همجوش داده می‌شوند تا  برای یک اتاق  کاربرد داشته و از نشت جلوگیری کنند.

3. تجهیزات لازم جهت جوشکاری ساختمان

1.3. دستگاه جوش (Power Source)

در این فرایند از هر چهار نوع دستگاه جوشکاری یعنی ترانسفورماتور، رکتیفایر، دینام و موتورجوش استفاده می‌شود. جریان این فرایند باید بین ۵۰ تا ۳۰۰ آمپر باشد و در موارد خیلی خاص و الکترودهای خیلی باریک نیاز به دستگاهی با جریان زیر ۵۰ آمپر داریم.

2.3. ماسک جوشکاری

این تجهیزات از جمله وسایل لازم و ضروری برای جوشکاری ساختمانی است. همهٔ ماسک یا کلاه‌های جوشکاری کیفیت یکسانی ندارند. نوع پیشرفته‌ای از این کلاه‌ها تولید شده که به‌صورت خودکار تیره می‌شوند. کلاه‌های جوشکاری ساختمانی مجهز به تیره‌کنندهٔ خودکار به شما این امکان را می‌دهد که قبل از شروع عملیات جوشکاری، به‌راحتی قطعه موردنظر را ببینید. این کار به کاهش میزان خطای شما کمک شایانی می‌کند.

3.3. آهن‌ربای جوشکاری

آهن‌رباها یکی از ابزار اصلی در جوشکاری هستند که در اندازه‌های مختلف برای پروژه‌های کوچک و بزرگ مورداستفاده قرار می‌گیرند. از این ابزارها جهت نگه‌داشتن قطعات در جای خود استفاده می‌کنند.

4.3. ضخامت سنج

همان‌طور که نام این ابزارها مشخص است، ازآن‌جهت اندازه‌گیری ضخامت قطعات استفاده می‌کنند. جوشکارها نمودارهایی دارند که نشان می‌دهد برای جوشکاری روی فلزات با ضخامت متفاوت چه عملیاتی باید انجام شود. چون تخمین‌زدن ضخامت فلزات با چشم کار آسانی نیست، این ابزار کمک زیادی به شما خواهد کرد.

5.3. سوهان جوشکاری

احتمالاً تا کنون اسم این ابزار جوشکاری ساختمانی را شنیده‌اید. کاربرد اصلی سوهان در زمان اتمام پروژه می‌باشد. زمانی که قطعات را برش می‌دهید، برآمدگی‌ها و زبری‌های بسیاری را مشاهده می‌کنید که باید آن‌ها را از بین ببرید. در این زمان است که در جوشکاری ساختمانی، سوهان به کمک شما خواهد آمد.

6.3. گیره‌ها یا انبرهای جوشکاری

این ابزارهای کاربرد زیادی در جوشکاری ساختمانی دارند. در طول انجام عملیات جوشکاری ساختمانی نیاز دارید که قطعه را در جای مدنظر خود نگه دارید. در این زمان است که به پره‌ها نیاز پیدا می‌کنید و می‌توانید به کمک آن، عملیات را به نحو احسن انجام دهید.

7.3. دستکش جوشکاری

دستک‌ها از دیگر لوازم و تجهیزات بسیار ضروری در فرایند جوشکاری ساختمانی است. با دردست‌داشتن این دستکش‌ها می‌توانید قطعات فلزی داغ را چند ثانیه بدون اینکه دستتان آسیبی ببیند، نگه دارید. این تجهیزات انواع مختلفی دارند که باتوجه‌به نوع جوشکاری متفاوت است.

8.3. عینک جوشکاری

عینک‌های ایمنی در برخی از انواع جوشکاری ساختمانی، جهت حفظ سلامتی و جلوگیری از آسیب رسیدن به چشمان مورداستفاده قرار می‌گیرد. چون در برخی از مراحل جوشکاری ساختمانی، جرقه‌هایی تولید می‌شود که اگر با چشم برخورد کند آسیب جدی به آن خواهد زد.

4. نکات قابل‌توجه در زمان جوشکاری ساختمانی

• ضخامت قطعات قابل جوش باید با هم برابر باشد و یا نصب آن‌ها باید کمتر از ۱/۳ باشد
• فاصلهٔ جوش را باید حفظ کنید
• فاصلهٔ مرکز جوش تا لبه حداقل باید ۲ برابر قطر جوش باشد
• باید به جوش نقطه‌ای دسترسی مناسب داشته باشید.
• قبل از اتمام، جوش‌های نقطه‌ای باید سنباده زده شوند تا از خم‌شدن جوش‌ها با بقیه سطح جلوگیری کند.

 5. جوشکاری قسمت های مختلف ساختمان

1.5. جوشکاری اسکلت ساختمان

برای ساخت انواع ساختمان‌ها با کاربری‌های مختلف از ابتدا باید اسکلت آن را ایجاد کرد. امروزه از دو نوع اصلی اسکلت استفاده می‌شود؛ اسکلت بتن مسلح که از ترکیب بتن و میل‌گرد در داخل بتن استفاده می‌کند و اسکلت‌های فلزی ساختمان که از تیر‌های فلزی، میل‌گرد و قوطی در ساخت آنها استفاده می‌شود. اسکلت‌های بتنی طریقهٔ ساخت متفاوتی دارند و کمتر به جوشکاری نیاز پیدا می‌کنند، اما می‌توان نقش جوشکاری در اسکلت‌های فلزی ساختمان را یک نقش اصلی دانست.

جوشکاری اسکلت‌های فلزی، یک کار پر خطر و درعین‌حال نیازمند به ظرافت است. معمولاً جوشکاران اسکلت ساختمان تلاش می‌کنند تا تیرچه‌ها را بادقت اندازه‌گیری کنند و برای این کار نیاز به ریاضیات قوی خواهند داشت. همچنین بیشتر کار آنها در ارتفاع انجام می‌شود که برای جوشکاری موقعیت خطرناکی خواهد بود و اگر جوشکار ترس از ارتفاع داشته باشد نمی‌تواند به دستی روی اتصالات تمرکز نماید.

گذشته از آن می‌تواند خطرات جانی برای وی به دنبال داشته باشد به همین دلیل باید روحیات جوشکار‌های ساختمان به نسبت این کار مناسب باشد. اما تمام این ویژگی‌ها تنها مقدمات جوشکاری اسکلت فلزی را فراهم می‌کنند. موارد دیگر به تخصص جوشکار و استفادهٔ وی از نوع دستگاه جوش برای اسکلت و سطح مهارت فرد بستگی دارد که تیرچه‌های فلزی را بادقت و محکم به هم متصل نماید چرا که تحمل وزن ساختمان و انتقال آن به فونداسیون بر عهدهٔ این اسکلت خواهد.

برای جوشکاری اسکلت از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود که از متداول‌ترین روش‌های آن جوشکاری قوس الکتریکی است. جوشکاری به روش قوس الکتریکی، خود می‌تواند با استفاده از الکترود‌های روکش‌دار که به‌عنوان فلز پرکننده برای درز‌ها استفاده می‌شود بهره ببرد، یا اینکه با کمک گاز و یک مفتول که توسط قرقره از داخل دستگاه جوش تغذیه می‌شود با ترکیب گاز‌های فعال مانند CO² یا از غیرفعال مانند آرگون و یک اتصال الکتریکی که منبع ایجاد حرارت و ترکیب آن با گاز‌ها است اقدام به جوشکاری نمایند. این روش‌ها به‌عنوان روش‌های ذوبی شناخته می‌شود که در آن یک فلز سوم برای پر کردن منافذ میان دو فلز و اتصال آنها استفاده می‌شود.

روش‌های دیگر مانند روش غیر ذوبی، جوشکاری با لیزر و روش‌های فشاری و غیرفشاری نیز بسته به نیاز در ساخت اسکلت فلزی استفاده می‌شود.

2.5. جوشکاری رابیتس کاری

بعد از جوشکاری اسکلت فلزی، رابیتس کاری نوع دیگری از جوشکاری، در ساختمان می‌باشد. در مرحلهٔ نازک‌کاری ساختمان که طراحی دکوراسیون در آن انجام می‌شود، یکی از متداول‌ترین مصالح گچ می‌باشد که وزن پایینی دارند، به‌راحتی شکل می‌گیرند و طرح‌دادن و تراشیدن گچ راحت‌تر انجام می‌شود.

اما برای ایجاد قوس‌ها و نقش‌های برجسته، گچ هم نیاز به اسکلت دارد تا محکم سر جای خود بایستد و به‌خوبی شکل بگیرد. ساخت این اسکلت نیز با کمک میله‌های نازک فلزی و ورق‌های نازک گالوانیزه که دارای طوری هستند و اتصال آنها به یکدیگر به روش جوش‌دادن انجام می‌شود که به آن رابیتس کاری می‌گویند.

متداول‌ترین کاربرد رابیتس کاری در ساخت سقف کاذب می‌باشد و شامل سه مرحله است.

• جوش‌دادن میل‌گردهای فلزی: میل‌گردهای فلزی در مرحلهٔ اول رابیتس کاری به تیرچه‌های فلزی سقف جوش داده می‌شوند. این میل‌گردها برای نگاه‌داشتن سقف کاذب که شامل رابیتس و گچ است استفاده می‌شوند. این میل‌گردها به‌اندازه‌ای هستند که از سقف اصلی بیرون بزند و رابیتس را نگهداری کند. در مراحل بعدی میل‌گردها نیز به یکدیگر متصل خواهد شد.
• اتصال رابیتس به میل‌گردها: اتصال رابیتس به میل‌گردهایی که قبلاً جوش دادیم نیز باید با کمک جوشکاری انجام شود. معمولاً پل‌های موجود روی رابیتس را به میل‌گردها جوش می‌دهند. جنس پل‌ها نیز برای اتصال بهتر از جنس فولاد می‌باشد.
• گچ‌کاری روی رابیتس: در نهایت لایهٔ گچ را روی رابیتس می‌کشند. تور‌های موجود روی رابیتس باعث می‌شوند که گچ‌ها روی رابیتس بچسبد و آن را نگاه دارد. بعد از پوشاندن کامل رابیتس گچ‌کارها شروع به طرح‌دادن و صیقلی کردن آن می‌نمایند.

3.5. سایر فعالیت‌های جوشکاری مربوط به ساختمان

جوشکاری ساختمان در مراحل بعدی مربوط به ساخت چهارچوب درب و پنجره می‌باشد. ساخت درب و پنجره و چهارچوب یا بعضی تراس‌هایی که از جنس استیل یا فلز می‌باشد با کمک جوشکاری انجام می‌شود. همچنین درب‌های ورودی ساختمان بیشتر از جنس فلز آهن هستند و ابعاد آنها بسته به اینکه درب پارکینگ ساختمان باشند یا درب ورودی در ابعاد و طرح‌های مختلفی ساخته می‌شوند.

6. ترک‌خوردگی جوش

ترک‌خوردگی جوش یکی از عواملی است که نباید از آن چشم‌پوشی کرد. با استفاده از طرح خوب و انتخاب دستورالعمل جوشکاری مناسب، از این پدیده می‌توان جلوگیری نمود. انواع ترک‌های محتمل در جوشکاری عبارت‌اند از:‌

• ترک در نوار جوش (به‌صورت ظاهری و داخلی)؛
• ترک در منطقه‌ای از فلز پایه که در اثر دمای جوش و تغییر حالت متالورژیکی فلز پایه به وجود می‌آید که به آن تفتیده نیز گفته می‌شود (ترک در زیر نوار جوش)؛
• ترک در جوش در هنگام بهره‌برداری (ترک مقاومتی).

1.6. عوامل ایجاد ترک در نوار جوش

ترک در نوار جوش بر اساس موارد زیر به وجود می‌آید:

1. گیرداری درز که سبب ایجاد تنش‌های انقباضی می‌شود
2. وجود آلودگی در اتصال
3. کافی‌نبودن میزان پوشش‌دهی پودر
4. گیرافتادن پودر در زیر اتصال
5. سرعت حرکت زیاد
6. باقی‌ماندن سرباره خال‌جوش‌های قبلی که با الکترود روکش‌دار انجام شده است
7. هندسه مقطع نوار جوش؛ همان‌طور که می‌دانیم حوضچۀ جوش در هنگام سردشدن تمایل به انقباض دارد که سبب ایجاد کشش‌های چند محوری می‌شود. نوار جوش با سطح محدب یا برآمده توانایی مقابله با کشش‌های دو محوری را دارد ولی در نوار جوش مقعر کشش‌های عرضی سبب ایجاد ترک طولی در نوار جوش می‌شوند؛ همچنین در نوار جوش با عمق بالا و عرض کم احتمال ایجاد ترک‌های داخلی زیاد است
8. میزان کربن موجود در فلز پایه؛ هرچه میزان کربن در فلز پایه بیشتر باشد شکل‌پذیری فلز کمتر و در نتیجه احتمال وقوع ترک بیشتر می‌شود
9. ورود حباب‌های هیدروژن از الکترود به نوار جوش
10. وجود رطوبت در سطح شیار فلز پایه
11. سردشدن سریع جوش

2.6. عوامل ایجاد ترک در ناحیه تفتیده فلز پایه (ترک در زیر نوار جوش)

• یزان کربن بالا در فلز پایه که باعث افزایش قابلیت سخت‌شدگی و کاهش انعطاف ناحیه تفتیده می‌شود؛
• ورود هیدروژن از الکترود و در نتیجه ایجاد تردی هیدروژنی در ناحیه تفتیده؛
• سرعت سرد شدن.‌

3.6. عواملی که سبب ایجاد ترک در جوش در هنگام بهره‌برداری (ترک مقاومتی)

• ترد بودن نوار جوش یا قسمت تفتیده فلز پایه که سبب شکست این نواحی تحت تنش‌های ضربه‌ای در دمای پایین می‌شود؛
• ترک خستگی که ناشی از هندسه نامناسب درز است، این نوع ترک تحت بارهای سیکلی با دامنۀ بزرگ به وجود می‌آید؛
• هندسه نوار: نوار جوش باید به‌صورت محدب باشد و نسبت بین عمق جوش و عرض آن رعایت شود؛
• گیرداری درز؛
• میزان کربن و آلیاژها.

4‌.6. عواملی که باید کنترل گردند

هندسه نوار: سطح نوار جوش باید قدری محدب بوده و دارای نسبت عرض به عمق مناسب باشد. این مسئله باید در جوش‌های یک پاسه و جوش ریشه در جوش‌های چند پاسه یا حتی پاس‌های میانی موردتوجه قرار گیرد.

‌گیرداری درز: در هنگام طراحی و اجرا باید گیرداری درز را به حداقل رساند.

میزان کربن و آلیاژها: در هنگام انتخاب نوع فولاد باید دقت گردد که موازنه‌ای بین هزینه فولاد و هزینه جوش برقرار گردد.

انتخاب فولادهای پر مقاومت هرچند که باعث کاهش هزینه فولاد می‌گردد، لیکن به علت وجود میزان کربن زیاد یا آلیاژها و به‌خصوص عناصری مثل سولفور یا فسفر که تأثیر منفی بر کیفیت جوش دارند، افزایش قابل‌توجهی در هزینه جوشکاری وجود خواهد داشت. این دو هزینه باید قابل موازنه باشد.

واردشدن هیدروژن: برای جلوگیری از ورود حباب‌های هیدروژن باید از الکترودهای کم هیدروژن استفاده گردد.

حرارت ورودی: باید کل حرارت ورودی کنترل گردد. این حرارت شامل پیش‌گرمایش، حرارت القایی به واسطۀ جوشکاری، گرمایش در حد فاصل پاس‌های مختلف و پس گرمایش به منظور جلوگیری از سردشدن سریع است. حرارت القایی کمتر، باعث کاهش تنش‌های انقباضی و کاهش سرعت سردشدن (که از تردی ناحیه تفتیده می‌کاهد) می‌گردد. این دو از عوامل مهم بروز ترک در جوش هستند.

5.6. علت نگرفتن جوش

دلایل زیادی وجود دارد برای اینکه جوش نگیرد. یکی از این دلایل به‌خاطر کثیف بودن سطح است. سطح فلزی که برای جوشکاری انتخاب می‌کنیم باید از تمام مواد مانند: روغن، چربی، زنگ‌زدگی و دیگر مواد آلوده و کثیف پاک شود. کثیف بودن می‌توانند مشکلاتی مانند ترک‌خوردگی را نیز به وجود آورد.

زمانی که الکترود نامناسب انتخاب می‌کنیم باعث نگرفتن جوش می‌شود. انتخاب الکترود درست با آمپر بسیار مناسب است. برای مثال ممکن است با اینورتر ۱۸۰ و یا ۲۰۰ آمپر الکترود ۵ را بخواهیم ذوب کنیم که این کار کاملاً اشتباه است و باعث نگرفتن جوش و بی‌کیفیت بودن کار نیز می‌شود.

همچنین، استفاده از آمپر نامناسب نیز می‌تواند به عدم نگرفتن جوش منجر شود. استفاده از آمپر بیش از حد یا کمتر از حد موردنیاز، می‌تواند به نتایج نامطلوبی در جوش‌کاری منجر شود و باعث عدم ترکیب صحیح فلزها شود.

در کل اگر می‌خواهیم که یک جوش باکیفیت با استحکام را تجربه کنیم باید به موارد و پارامترهای مهمی که گفته شد دقت کنیم. برای یک جوشکاری باکیفیت انتخاب یک اینورتر جوشکاری استاندارد نیز بسیار مهم و ضروری است.

7. چالش‌های جوشکاری اسکلت ساختمان

جوشکاری اسکلت ساختمان فرایندی است که در آن اجزای فلزی یک سازه ساختمانی با استفاده از گرما و فشار به هم متصل می‌شوند. این فرایند یک تکنیک رایج در ساخت‌وساز، به‌ویژه برای ساختمان‌هایی با اسکلت فلزی است. این کار می‌تواند استحکام، دوام و مقاومت در برابر خوردگی و آتش را فراهم کند. بااین‌حال، این فرایند همچنین شامل برخی از خطرات و چالش‌هایی است اطلاع از آن‌ها برای پیمانکاران، مهندس‌ها و جوشکارها با ضروری است. برخی از خطرات جوشکاری اسکلت فلزی ساختمان شامل موارد زیر می‌شود:

1) قرارگیری در برابر دمای بالا، جرقه و فلز مذاب که می‌تواند باعث سوختگی، آسیب به چشم و خطر آتش‌سوزی شود.

2) قرار گرفتن در معرض بخار و گازهای مضر که می‌تواند بر سیستم تنفسی و سیستم عصبی تاثیر بگذارد.

3) قرارگیری در معرض شوک الکتریکی که می تواند منجر به برق گرفتگی یا ایست قلبی شود.

4) قرار گرفتن در برابر اشعه ماورا بنفش که می‌تواند به پوست و چشم آسیب برساند.

5) قرار گرفتن در کنار صدا و لرزش که می تواند باعث کاهش شنوایی و خستگی شود.

جمع‌بندی ونتیجه‌گیری

شغل جوشکاری در ساختمان‌سازی کاربرد‌های فراوانی دارد که با چند مورد از آنها آشنا شدیم. همچنین خود جوشکاری نیز دارای روش‌های مختلفی دارد، از جوش ذوبی و غیر ذوبی گرفته تا جوش فشاری و غیرفشاری یا جوشکاری مقاومتی که بسته به نیاز هر ساختمان و نوع کاربری از انواع روش‌ها بهره می‌برد.

نقش جوشکاری بسیار کاربردی و مهم است، از اسکلت اولیهٔ ساختمان که با کمک این حرفه انجام می‌شود، گرفته تا نازک‌کاری و ساخت دکوراسیون داخلی و تولید درب و پنجره و چهارچوب برای ساختمان همگی بر پایهٔ تخصص جوشکاری انجام می‌شود.

جهت آشنایی کامل با  “تقش جوشکاری در ساختمان” به پکیج “جزوات کاربردی” در بخش گنجینه فایل وب‌سایت مراجعه فرمایید.